Musisz być strasznym masochistą.

Dziękuję za tę pogłębioną wypowiedź na temat filmu. Ponieważ jednak nie jestem masochistą, twoich kolejnych postów już nie będę czytał. Tak więc nie trudź się.

Jest jakiś inny Malick niż Malick-filozof?

Tak, czasem Malick odpuszcza sobie "filozofowanie" i są to - moim zdaniem - najlepsze fragmenty jego filmów. Sam obraz i muzyka. Trafiają się też zwyczajne dialogi, bez pretensjonalnego zadęcia.

Chodziło mi o filmy jako całość.

A to niestety nie. Już tak bywa w przyrodzie, że każdy ma jakąś słabość. Malick akurat ma pociąg do filozofowania. Gdyby swoje myśli tylko wizualizował byłby geniuszem, ponieważ również je werbalizuje jest jedynie (albo aż) ciekawym reżyserem.

Skoro od 40 lat kręci swoje filmy w ten sposób, to widać taki jego styl i tak się czuje spełniony. Myślę, że Malick to taki reżyser, który ma gdzieś moje czy Twoje opinie i nigdy nie zrobi niczego pod publikę.
Aczkolwiek mi "Niebiańskie dni" strasznie się podobały. Zresztą widziałem tylko 3 pierwsze jego filmy i na razie ma u mnie wielki plus. Aż się boję zabierać za pozostałe.

Jasne, że ma nas gdzieś. Ale my też możemy mieć gdzieś jego styl i spełnienia i sami w naszym stylu się spełniać :-)

"Zresztą widziałem tylko 3 pierwsze jego filmy"

No to widziałeś najlepsze. Ja widziałem jeszcze kolejne dwa i dla mnie to był koszmar, serio. A podobno ostatni to już w ogóle masakra....

Chyba lepiej jak się Malicka ogląda w odwrotnej kolejności. Wtedy ma się szansę być miło zaskoczonym.

No jasne. Ale Malick też nikogo specjalnie nie zmusza, a wręcz nie zachęca do oglądania swoich filmów. Nikt go nie widział poza chyba samymi aktorami, nie promuje się nigdzie osobiście (poza wysyłaniem filmów na festiwale), nie odbiera nagród. Jakby robił te filmy dla siebie i dla siebie tylko i mówił: "albo podoba ci się to, co widzisz, albo spieprzaj, bo innego Malicka nie będzie". I za to akurat go lubię.
"To the Wonder" zostały całkowicie zjechane i jedyne, co mnie przekonuje do obejrzenia to pozytywna recenzja Rogera Eberta (swoją drogą ostatnia przed śmiercią). Bardziej się nastawiam na "Drzewo życia", bo z niewiadomego powodu lubię takie epickie nudy. Zresztą przy jego filmach w ostateczności zawsze można podziwiać zdjęcia.

epickie nudy

Tu nie tyle idzie o nudy, ile o poziom pretensjonalności, którego ja już nie trawię. Myślałem, że Tarkowski pod koniec życia poszedł - rosyjskim obyczajem - w "nawiedzone proroki", ale przy Malicku z "Drzewa życia" ruski jurodiwy to jest skromny logiczny koleś jak nie przymierzając sprzedawca handlujący kablami do komputera.

A zdjęcie też mi się nie podobały. To znaczy jakoś tak w odruchu samozachowawczym mój organizm ich nie zapamiętał. W ogóle mało co z tego filmu zapamiętałem. A przecież oglądałem go z uwagą, na trzeźwo... Widać trauma...

Badlands jest chyba najzwyklejszym i najlepszym filmem Mallicka pozbawionym tych wszystkich filozoficznych monologów.

Może trochę za zwykły. I stąd potem te udziwnienia, żeby się wyróżnić.

Najlepszy jego film to "Cienka czerwona linia". Widzę, że bardzo niedoceniony na Filmwebie, ale czego tu wymagać od plebsu zachwycającego się jakimiś marvelami.