Postać Georgii (tancerki) była pisana z myślą o ówczesnej żonie Chaplina, Licie Grey, ale została zagrana przez Georgię Hale, gdyż Lita zaszła w ciążę.
2500 poszukiwaczy widocznych w filmie to prawdziwi górnicy, którzy zagrali za jednodniową stawkę.
Gdy Chaplin walczy z głodem, na wszelki wypadek zabiera nóż ze stołu i chowa go w bezpieczne miejsce. W następnym ujęciu nóż wciąż jest na stole.
To pierwszy z niemych filmów Chaplina do którego po latach dodał głos.
To pierwszy film Chaplina, który nakręcił on po wcześniejszych dokładnych przygotowaniach i przemyśleniach. Wszystkie poprzednie były w większej części improwizowane.
Scena z tańcem była tak popularna, że podczas niektórych projekcji (np. w Berlinie) zatrzymywano po niej projekcję, by cały epizod po chwili powtórzyć.
Nakręcony materiał 27-krotnie przekracza czas trwania ostatecznej wersji filmu.
Jako jeden z pierwszych, w 1992 roku został wybrany przez Kongres USA do Narodowego Rejestru Filmów, jako część dziedzictwa kulturowego Ameryki.
Kiedy samotny poszukiwacz (Charlie Chaplin) patrzy na papierowy "kompas", ma na dłoniach rękawiczki. Po chwili na zbliżeniu widać, że ma gołe dłonie. Po chwili, na nowym ujęciu, znów jest w rękawiczkach.
W czasie kręcenia filmu Charlie Chaplin i Georgia Hale mieli romans. Zgodnie z relacją aktorki, finałowy pocałunek obojga bohaterów nie był "zagrany". Po latach, Chaplin zmienił zakończenie i usunął go z nowej, udźwiękowionej wersji filmu, która ukazała się w 1942 roku.